Van Holkema & Warendorf Unieboek bv Postbus 97 3990 DB HOUTEN Datum: 10 april 2004 Betreft: COMPLIMENTEN Kenmerk: 20040410JHVH&W
FOTO BOVEN: 2005 LA PAZ DE VALLADOLID
Geachte uitgevers, Hiermede wil ik als oprichter van de Stichting Cervantes Benelux, eigenaar van het handelsmerk Instituto Cervantes in de Benelux voor opleidingen, trainingen en cursussen en de Limited Company Instituto Cervantes England and Wales mijn complimenten doen toekomen aan de heer David Cohen voor zijn degelijke werk dat hij tot uitdrukking heeft gebracht in het door u op de Nederlandstalige markt uitgebrachte boek DIANA, DOOD VAN EEN LEGENDE (ISBN 90 29129) en verzoek u de heer Cohen van deze reactie in kennis te stellen. Ik geef hieronder graag mijn inhoudelijk commentaar op het eerste hoofdstuk.
Blz. 7 begint met de dag van haar scheiding. Als alles op die dag - 28 augustus 1996 - volgens planning is verlopen heeft zij toen 28 rozen van mij ontvangen. 14 rode en 14 oranje rozen. Nadien ben ik tot aan haar dood haar persoonlijk adviseur geweest en heb haar verzocht op 28 september 1997 met mij in Paleis het Loo te Apeldoorn in het huwelijk te treden. In dit verband valt mijn oog op blz.13 op de naam Preston. De huidige eigenaren van de bar 'Timeless' in Torremolinos zijn van Preston afkomstig. U kunt dat vinden op mijn website TIMELESS en NIEUWE START Blz. 19 maakt melding van de 'Engelse roos'. Die term is van mij afkomstig nadat ik binnen het kader van 'Operatie Vijfde Roos' de kroonprinsen van de Benelux en Spanje conform het opschrift van het whiskeymerk 'Bourbon Four Roses' op 31 juli1996 heb uitgenodigd in het bestuur van de Stichting Cervantes Benelux zitting te nemen. Diana was derhalve mijn 'vijfde roos' sinds 1 augustus 1996. In dat verband speelt 'The War of the Roses' een belangrijke rol. Volgens de heer Cohen werd Diana in de ogen van de koninklijke familie een dissident en werd ze op een aantal belangrijke gebieden net zo behandeld als de Sovjet-Unie dissidenten behandelde. Daarom stond zij bij mij ook - sinds het depot van mijn handelsmerk in maart 1992 - te boek als mijn 'parallel partner'. Diana is volgens het boek in 1991 in therapie gegaan bij Susie Orbach van het Women's Therapy Centre. In dezelfde tijd ging ik met mijn toenmalige echtgenote in relatietherapie bij Susie Orbachs collega Steven Matthijssen in de Oranje Nassaulaan in ZEIST. Ik stel vast dat de heer Cohen talrijke contacten heeft gehad met de heer Mohamed Al Fayed van Harrods. De heer Al Fayed was in die tijd al goed op de hoogte wie mijn partner was. Volgens Penny Junor had Diana haar "eerste affaire" in 1985 niet met James Hewitt, maar met een van haar bodyguards, sergeant Barry Mannakee. Diana gaf hem volgens Rosa Monckton een teddybeer als aandenken. Dat heb ik ook gedaan aan mijn Noordwijkse collega, als symbool voor Frits Bolkestein ('Bolke de beer'). Op pagina 32 komt de heer Anthony Holden in beeld. Ik ken de heer Holden nog van de BBC-uitzending 'Behind the Palace Walls' in september 1996. Het was in de tijd dat Diana mij voor het eerst bezocht. Ik vraag mij af wat de relatie is tussen Anthony Holden en John Holden van Companies House in Cardiff, die mij de aanstelling als company director van Instituto Cervantes Limited England and Wales heeft gestuurd op 18 januari 1997. In dit verband is het interessant te vernemen dat de heer Holden vanaf begin 1993 om de paar maanden lunchte met Diana .
Ik vraag mij af waarom Colin Powell haar heeft geadviseerd geen stichting op te richten. Waarschijnlijk omdat de Stichting Cervantes Benelux toen al bestond vanaf 8 oktober 1992 en het onverstandig is om twee keer het wiel uit te vinden. Hasnath Khan heeft altijd geweigerd om over zijn relatie met Diana te praten. Dat is begrijpelijk. Zoals u kunt lezen in de brief die mij namens de Britse Prime Minister op 19 juni 1997 is toegezonden (aangehecht) was het onze bedoeling om ons hoofdkwartier in Stratford-upon-Avon te vestigen.
Diana had hierin een gedelegeerde verantwoordelijkheid. De heer Khan heeft haar daartoe gastvrijheid verleend in die plaats. Dit heb ik buitengewoon van hem op prijs heb gesteld, aangezien ik Diana op 28 december 1996 al een aanzoek had gedaan. Hasnath Khan is mijns inziens nooit 'de liefde van haar leven' geweest. Zij had hem gewoon nodig bij de opbouw van ons familiebedrijf. Maar dat kon de heer Holden ook niet weten op dat moment (1 september 1995). Diana keek toe bij een aantal hartoperaties van Hasnath en werd daarbij op dezelfde manier gefotografeerd als waarop zij mij op 8 september 1996 aankeek op het bruggetje achter mijn huis op de Wellenkamp in Nijmegen. Zij was inmiddels uitgegroeid tot een professional op het gebied van communicatiestrategieën. Paul Burrell kwam toen ook in beeld, evenals sir John Goldsmith. Mijn huis is in die tijd ook aan een goudsmit verkocht toen ik naar een huis in de omgeving van Stratford op zoek was. Dat zou uiteindelijk Walcote House worden in Royal Leamington Spa.
Op pagina 36 komen de tarotkaarten in beeld. Hiermee heb ik voor het eerst kennis gemaakt op 10 juni 1992 op het strand van Alicante. De betrokken dame heeft toen al mijn ontmoeting met Diana voorspeld: "Una mujer de pelo castaño oscuro". Zij droeg een kastanjebruine pruik toen zij voor het eerst bij mij op bezoek kwam op 8 september 1996. Uit die tijd dateert ook Diana 's belangstelling voor 'Moros y Cristianos', een spektakel dat jaarlijks in de eerste helft van juni in Alicante wordt uitgevoerd. Ik beschik nog over de video-opnames uit die tijd. De naam Universiteit van Sint Johannes van Jeruzalem is in dit verband significatief. Mijn naam is ook Johannes en de Van der Heydens waren de eerste ridders in de middeleeuwen die tijdens de kruistochten tegen de moorse overheersing ten strijde zijn getrokken. Al bij al heeft dat geduurd tot 1492. Reden waarom ik vijfhonderd jaar later in de Benelux het Instituto Cervantes heb opgericht. De vraag of Diana belangstelling had om de echtgenote van Hasnath Khan te worden kan dus gevoeglijk naar het rijk der fabelen worden verwezen. Dat is gespeend van elke logica. Op 6 juli 1997 was Hasnath Khan verleden tijd. Ik verwachtte haar in die tijd op het Stadhouderlijk Hof te Leeuwarden. Zij leek er echter voor te hebben gekozen eerst de zaken met het management van Harrods af te werken omdat haar lijfwacht Sgt. David Sharp mij had verteld in het begin van september een officiële reactie op mijn aanzoek uit Kensington Palace te kunnen verwachten. Die zaak was dus al geregeld naar mijn inzichten.
In mijn visie zijn de onderhandelingen tussen Diana en het management van Harrods inzake medewerking aan de opbouw van ons bedrijf (stichting, limited en holding) in die tijd in St. Tropez begonnen. Vanzelfsprekend hadden zij behoefte aan een plaats waar zij niet konden worden afgeluisterd. Voortijdig uitlekken van onze plannen zou immers onze strategie volledig hebben doorkruisd. Ik had geen behoefte aan externe invloed op dat moment. Dus ook geen berichtgeving terzake. Volgens uw boek zijn op pagina 42 de lijfwachten er zeker van dat Dodi van het bed van de ene vrouw in dat van de andere stapte. Zij dienen dan wel aan te tonen dat Diana dat toestond. Hetgeen mij onwaarschijnlijk lijkt. Een slaapkamer is immers een ideale plaats om bedrijfsgeheimen uit te wisselen. Opmerkelijk is op pagina 43 de opmerking over een ongedekte cheque. Dat is mij in december vorig jaar ook overkomen, zoals u op mijn website Franse kaas en Spaanse wijn in Hotel Guadalpin te Marbella kunt zien. Met de foto van 'De Kus' was ik niet gelukkig. De hiervoor ontvangen 'beloning' dient alsnog aan ons bedrijf te worden terugbetaald. Dat was een flagrante schending van de privacy. Ook Kelly Fisher dient de door haar aangerichte schade te vergoeden aan ons bedrijf vanwege ongevraagde inmenging in strategische bedrijfsaangelegenheden. Op dinsdag 12 augustus 1997 - een week voor mijn aangekondigde bezoek aan Kensington Palace - vlogen Diana en Dodi naar Derbyshire om haar helderziende Rita Rogers te raadplegen. Sommigen zeiden dat het haar alleen maar om zijn geld te doen was. Dat is volstrekt juist. Wij konden hem uitsluitend gebruiken als 'informal capital investor for the business'. Daar is niets mis mee. The Sun raadpleegde ook de beste astrologen van Fleet Street. Dat ligt voor de hand. Daar is immers ook het Patent Office gevestigd waar ik op 18 april 1997 een gesprek heb gevoerd met mevrouw Carollanne Lindley teneinde te bemiddelen met mijn collega's in Madrid nadat ik mijn bevoegdheden in het Verenigd Koninkrijk in een aangetekend schrijven aan Diana had overgedragen.
Diana was ongesteld in Griekenland. Het is dus zeker dat ze toen niet zwanger was. Dit beschouw ik als een ontlastende verklaring voor het management van Harrods. Alle berichten in de pers wezen erop dat onze 'capital investor' zich aan haar zou hebben vergrepen. Van zwaarwichtig belang acht ik de mededeling op pagina 45 dat Diana Rosa Monckton met haar mobiele telefoon heeft gebeld en haar heeft verteld dat het samenzijn met Dodi 'het einde' was. Dat geeft aan dat zij toen al had besloten om een punt achter die relatie te zetten. Wij zaten immers al op haar terugkeer te wachten. Ik in Nederland en 'the boys at KP'. Paul Burrell heeft dit al beaamd in zijn boek A Royal Duty. Op blz. 45 lees ik dat Trevor Rees-Jones vaak klaagde dat Dodi altijd zijn zin doordreef en nooit wilde overleggen. En dit terwijl Diana 'in command' was namens ons bedrijf.
Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat Diana haar toneelstuk met Dodi Fayed enige tijd heeft volgehouden om de pers op het verkeerde been te zetten. In dat soort strategieën was zij door en door ervaren. Mohamed Al Fayed gebruikte die situatie volgens ingewijden immers ook om zichzelf te profileren. Blz. 49 vermeldt: Op 27 augustus huurde James Andanson een helikopter. Terwijl de helikopter laag boven de Jonikal hing, vertelde Dodi Trevor Rees-Jones dat hij er schoon genoeg van had. Twee dagen later heb ik ook het faxbericht aan zijn vader gestuurd. De vakantie was zo gepland dat Diana tijdig terug naar Engeland kon om haar zoons naar school te brengen aan het begin van het nieuwe schooljaar. Ik had haar op 28 augustus dan ook thuis verwacht. Anthony Holden gelooft niet dat de relatie met Dodi stand zou hebben gehouden. Dat kan ik mij voorstellen. Alle direct betrokkenen wisten immers precies wat ik met Diana van plan was. En zij op de eerste plaats. Al Fayed heeft nooit terechtgestaan voor enige overtreding. Dan wordt dit - wellicht - de eerste keer.
Pagina 52. Vanuit de keizerlijke suite belde Diana een journalist met wie ze heel goed bevriend was geraakt, Richard Kay van de Daily Mail. Ze vertelde hem dat ze op korte termijn een opmerkelijke verklaring zou afleggen. Dat kan ik mij goed voorstellen. Ik had haar immers voorgesteld om op 28 september met haar in de Anglicaanse kapel van Paleis het Loo in het huwelijk te treden. Deze vooraankondiging liep dus volstrekt parallel met hetgeen ik met haar lijfwacht David Sharp op ETON COLLEGE op 23 april daaraan voorafgaand was overeengekomen.
Daarna ging 'het paar' naar Dodi's appartement in de rue Arsène-Houssay nr. 1. In het licht van het bovenstaande is de term 'het paar' absoluut niet op zijn plaats. Ik merk op dat Claude Roulet op dat moment onderdirecteur was van de Ritz en derhalve in rechte bij deze zaak kan worden betrokken voor het geval dat nog niet is gebeurd. Het Espadon is klaarblijkelijk het restaurant van de Ritz. Rond elf uur 's avonds werd Dodi op zijn mobiele telefoon gebeld. Volgens het personeel van de Ritz leek hij bezorgd na het telefoontje. Om elf uur wordt er champagne naar binnen gereden. Om wat te vieren? Het geplande familiebedrijf Van der Heyden/Spencer ofwel Instituto Cervantes Nederland, België, Luxemburg, Engeland en Wales?
Middernacht in
de
Ritz
Vlak voor middernacht belde Dodi zijn vader in Groot-Brittannië.
Mohamed Al Fayed vertelde me dat
Dodi zei dat hij terug wilde naar zijn appartement in de rue Arsène-Houssaye.
Hij zei: "Ik ga nu naar het appartement. Ik heb de champagne,
ik heb de ring. De Place Vendôme staat vol met mensen."
Dit is een duidelijke
indicatie dat hij van plan was mijn partner te ontvoeren naar
zijn appartement. Een van de medewerkers van de
Ritz heeft nog opgemerkt "Je staat op het punt naar bed
te gaan met een van de mooiste vrouwen ter wereld". Een volstrekt
ongepaste opmerking. We komen thans bij de uitwerking van het
faxbericht dat ik op 15 september nadien naar onze Britse
ambassadeur heb gezonden. Ik citeer pagina 55. De
Ritz bezit een meerderheidsbelang in een autoverhuurbedrijf,
Étoile Limousine, dat bijna altijd de auto's voor hotelgasten
levert. Dan volgt het bekende verhaal over de 'decoy car' en voorts:
Het plan hield geen rekening met een ijzeren wet uit het handboek
voor persoonsbeveiliging. Iemand die een doelwit is, mag nooit
alleen in één auto weggestuurd worden. John Macnamara,
hoofd veiligheid van Harrods, stond erop dat er altijd een tweede
auto volgde om als buffer te fungeren tussen 'het paar' en iedereen
die probeerde te volgen. In zijn Diana
: Closely Guarded Secret lanceert inspecteur Ken
Wharfe een felle aanval op de lijfwachten Kez Wingfield en
Trevor
Rees-Jones omdat ze niet hadden geëist dat er een volgauto
mee zou gaan om de Mercedes te beschermen. Wharfe
zegt dat toen hij belast was met de veiligheid van Diana
, hij geen bevelen van haar aannam, maar alleen van zijn meerderen
bij Scotland
Yard. Het was zijn taak ervoor te zorgen dat de prinses veilig
was. En nogmaals DIANA
WAS IN CHARGE! NOT DODI WAS IN CHARGE. DIANA
WAS IN CHARGE. Alles wijst erop dat het
management van Harrods en de Ritz dit gegeven volledig aan
zijn laars heeft gelapt. In Parijs
waren de lijfwachten werknemers van de
Ritz. Het plan zou goedkeuring vanuit Londen hebben gekregen.
Dat wil zeggen dat Mohamed Al Fayed
zijn toestemming had gegeven. Mohamed
Al Fayed heeft altijd ontkend dat hij toestemming voor elk
plan dan ook heeft gegeven. Dat neemt
niet weg dat hij aansprakelijk blijft voor de aangerichte schade.
Het lijkt erop dat Dodi heel graag ergens naartoe wilde en dat
hij waarschijnlijk liever niet had dat zijn
vader te weten kwam waar ze naartoe gingen. Het was echter Dodi's primaire verantwoordelijkheid
om Diana
zo snel mogelijk naar
Londen te laten vliegen waar haar kinderen op haar wachtten. Van de lijfwachten wist alleen Trevor
Rees-Jones waar ze naartoe gingen vanuit de
Ritz. De hoger geplaatste lijfwacht Kez Wingfield zou naar
het appartement vlak bij Étoile rijden. Daar had hij niets te zoeken.
Dodi's nervositeit zou begrijpelijker zijn geweest als de menigte
voor de Ritz
groot en onrustig was geweest. Maar dat was niet het geval, zoals
te zien valt op een video die twee Australische toeristen, Chloe
Papazaharikis en Vad Borovac, maakten. Die video heeft ook aangetoond
dat de Mercedes niet door een witte Fiat Uno werd gevolgd maar
door een witte Citroën AX.
Het verschil tussen deze twee types is goed te zien op onderstaande
foto's.
De pagina's 58 tot en met 60 zijn - wellicht - de belangrijkste pagina's van het boek. Hoewel de sleutel tot de oplossing van het probleem ontbreekt. Ik citeer. De kortste route naar Dodi's appartement liep over de Champs Élysées, maar op de Place de la Concorde ging de auto naar links in plaats van naar rechts. Vervolgens langs de oever van de Seine. Ze reden nu weg van Dodi's appartement. De Mercedes sloeg de avenue Montaigne niet in. In plaats daarvan reed de auto de tunnel in. Niemand heeft ooit een verklaring gegeven waarom ze die route namen - in het Franse onderzoek werd dat niet eens geprobeerd. Er zijn - volgens David Cohen - slechts drie mogelijke verklaringen voor het onverklaarbare. De eerste twee heb ik voor kennisgeving aangenomen. De derde gaat in de goede richting. De derde verklaring luidt dat de Mercedes ergens anders naar op weg was maar niet naar het zogenaamde comfort van de rue Arsène-Houssaye. Had Diana helemaal niets meer te zeggen? Ze was al in het zwart gekleed. En ingewijden weten precies wat dat betekent: HET EINDE VAN DE RELATIE, zoals zij al had aangekondigd in haar gesprek met Rosa Monckton. Toen we de Franse documentaire aan het maken waren, kregen we informatie die een geloofwaardig antwoord geeft op de vraag waarom Dodi die avond per se de Ritz wilde verlaten. Hij had afgesproken naar een bijeenkomst te gaan in het Passy Kennedy-gebouw. Dat is een kantoorgebouw op ongeveer anderhalve kilometer van de Alma-tunnel. De route door de tunnel is volkomen logisch als Dodi daar met iemand had afgesproken. Het is echter niet logisch dat dat gebeurde tezamen met de moeder van de Britse kroonprins, die vanzelfsprekend naar huis toe wilde. Het meest voor de hand liggende motief om via de Seineroute te rijden moet de opdracht zijn geweest die Diana aan Henri Paul moet hebben gegeven om direct naar Le Bourget te rijden. Onze planning was immers al drie dagen overschreden vanaf 28 augustus. Andere opties sluit ik uit. Ik lees vervolgens 'Koningin wil Harrods het koninklijk wapen ontnemen' en MI6 had een speciaal rapport over de Al Fayeds opgesteld, dat de week daarop aan de koningin zou worden overhandigd tijdens een bijeenkomst van de Way Ahead Group. Diana zou onder grote druk worden gezet om Dodi te dumpen. Volstrekt terecht. De kwalijke reputatie van deze playboy zoals beschreven op de pagina 39 van uw boek "gerespecteerd en serieus zijn geen woorden die in het cv van Dodi voorkomen". Hij werd zelfs de 'womeneater' genoemd. Welaan geen al te best educatief voorbeeld voor haar zoon. In dat verband heb ik velen toendertijd gevraagd: "Ziet u Dodi Fayed op eerste kerstdag op de voorste rij van King's College in Cambridge met volle overtuiging het lied 'Once in Royal David's City' meezingen?" Reden waarom ik mij in die tijd rechtstreeks tot ETON COLLEGE heb gewend. Ik vervolg: Jean Durieux, een van de meest ervaren onderzoeksjournalisten van het tijdschrift Paris-Match, zei dat hij er niet zeker van was waar de bijeenkomst van Dodi in het Passy Kennedy-gebouw over ging. Er moesten zaken worden afgehandeld. Ik kan mij niet herinneren dat ik hem daartoe een verzoek heb gedaan tenzij hij geld nodig had om in ons bedrijf te investeren als antwoord op mijn laatste faxbericht aan zijn vader. De rest van het verhaal vanaf hoofdstuk 2 zal ik verder lezen en zonodig van commentaar voorzien. Ik ben nu alleen nog geïnteresseerd in de schadevergoeding door het management van Harrods. Te weten het volledige vermogen van de Prinses van Wales op het moment van overlijden, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 28 augustus 1996. Want uiteindelijk was Diana wel MIJN PARTNER. Uw reactie zie ik met belangstelling tegemoet. Hoogachtend, J.L. VAN DER HEYDEN (23.00).
Het EERSTE PAARSE KABINET van het KONINKRIJK DER NEDERLANDEN. Voorste rij van links naar rechts Minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen JO RITZEN, Minister van Buitenlandse zaken HANS VAN MIERLO, Minister-President WIM KOK, Oprichter Instituto Cervantes JOHN VAN DER HEYDEN, Minister van Binnenlandse Zaken en Vice Premier HANS DIJKSTAL, Minister van Justitie WINNIE SORGDRAGER, Minister van Financiën GERRIT ZALM. Achterste rij van links naar rechts Minister van Volksgezondheid en Sport ELS BORST, Minister van Landbouw, Natuurbeheer en Visserij JOZIAS VAN AARTSEN, Minister van Verkeer en Waterstaat ANNEMARIE JORRITSMA, Minister van Defensie JORIS VOORHOEVE, Minister van Economische Zaken HANS WIJERS, Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid AD MELKERT en Minister van Ontwikkelingswerk JAN PRONK.